اگر انقلاب نمی شد ...

امروز با دیدن تصاویری از دوران انقلاب با خودم فکر کردم اگر انقلاب نمی شد چه اتفاقی می افتاد؟ آیا وضع ما بهتر می شد یا بدتر؟ وضع جوانان  ما چه می شد؟ آیا فساد کمتر می شد  یا بیشتر؟ و هزاران سوال دیگر که به ذهنم خطور کرد.اما وقتی به اسناد و مدارک تاریخی اعم از فیلم های زمان شاه ،گزارش ها ،مقالات و خاطرات خاندان پهلوی مراجعه می کنم، میبینم اگر انقلاب نمی شدشاید امروز دیگر ایرانی باقی نمی ماند که به آن افتخار کنیم.من برای این گفته هایم دلیل دارم که در زیر به چند مورد از آنها اشاره میکنم.

اگر انقلاب نمی شد  مردم دیگر واژه ای به نام " انتخاب " را به خاطر نمی آوردند.همچنان که در زمان شاه این واژه را به فراموشی سپرده شده  بود . چرا که در زمان شاه مردم حق انتخاب نخست وزیر ،نماینده مجلس و ... را نداشتند و نمی توانستند در سرنوشت کشورشان دخالت کنند. و اگر هم انتخاباتی صورت می گرفت افراد منتخب از قبل مشخص شده بودند و برگزاری انتخابات فقط یک چیز ظاهری بود. و چون دیکتاتوری شاه بر کشور حاکم بود هر چه شاه دستور می داد قانون همان بود و حتی نمایندگان مجلس نمی توانستند آن را تغییر دهند چه رسد به مردم عادی! اما امروز به برکت انقلاب مردم هر سال بیشتر با کلمه انتخاب آشنا می شوند .چون به طور متوسط ما در طول 27 سال گذشته هر سال یک انتخابات را برگزار کرده ایم.مردم بعد از انقلاب دارای ارزش بزرگی به نام " حق انتخاب "  شده اند.

اگر انقلاب نمی شد  ما نمی توانستیم امروزه به راحتی از مقامات کشور اعم از رئیس جمهور ، رئیس مجلس ، رئیس قوه قضائیه و ... انتقاد کنیم و حرف هایمان رک و پوست کنده به آنها بگوییم و از آنها جواب بخواهیم. در زمان شاه اگر کسی انتقاد می کرد جوابش فقط یک چیز بود " سرکوب " !! دانشجویان در آن زمان حق اعتراض نداشتند و هر گونه اعتراضی به شدت سرکوب می شد. اما ما نمونه های آزادی بیان را در طی چند سال اخیر زیاد دیده ایم.مخصوصا هنگام دیدار خاتمی و احمدی نژاد با دانشجویان دانشگاه های مختلف. و شاید بهترین دلیل برای این گفته ام دیدار احمدی نژاد با دانشجویان دانشگاه امیر کبیر در سال جاری باشد. که در آن دیدار چند دانشجو به راحتی حرفهایشان را به رئیس جمهور گفتند و حتی به رئیس جمهور توهین هم کردند و او را " دیکتاتور " خطاب کردند و رئیس جمهور هم واکنش تندی از خود نشان نداد  و اجازه داد دانشجویان معترض حرفهایشان را بزنند.(البته من توهین به مقامات را قبول ندارم و به نظر من آن چند دانشجو ، بی شعور و احمق بودند که به رئیس جمهور یک ملت توهین کردند. متاسفانه هنوز در کشور ما فرق بین انتقاد و توهین برای بعضی ها مشخص نشده و اکثر افرادی که به جرم سیاسی در زندان افتاده اند به خاطر توهین به مقامات بوده و نه به خاطر انتقاد از آنان.)

احمدی نژاد پس از  آن دیدار در وبسایت رسمی خود نوشت: در نشست دانشگاه امیرکبیر، وقتی جمعی کوچک در میان اکثریتی مطلق در حضور رییس جمهور ، با آزادی کامل ، به رییس جمهور منتخب مردم توهین کردند و نمی ترسیدند ، احساس مسرت بخشی به من دست داد. ناخودآگاه به یاد شرایط دوران دانشجویی خود و 16 آذرهای پیش از انقلاب افتادم که چگونه در سالهای سیاه 54 تا 56 ، امکان تنفس سیاسی و نقد حکومت سکولار مورد حمایت غرب در این کشور نبود.  هزینه اهانت به مقامات حکومت ، مرگ یا زندان و  شکنجه بود و اینک شرایط بگونه ای است که اقلیتی محدود ، نظم جلسه اکثریت را با اهانت و حتی آتش زدن ، برهم می زند اما اکثریت یعنی دانشجویان واساتید انقلابی، با تسامح و کرامت، تحمل می کنند و دست به مقابله به مثل نمی زنند.

اگر انقلاب نمی شد شاید امروز حرف زدن از اعتقادات اسلامی و قوانین اسلامی حرفی بیهوده به نظر می آمد و بحث و گفتگو در مورد آن جزو بی ارزش ترین سخن ها بود.در زمان شاه چون فساد و فحشا گسترش یافته بود پاکدامنی بسیار کم رنگ شده و مذهب جای خود را به بی مذهبی داده بود. و اعتقادات اسلامی زیر سوال رفته بود. البته افراد زیادی هم بودند که به اعتقادات خود پایبند بودند .اما به نظر من در آن زمان مردم بیشتر خاکستری بوده اند و پس از قیام امام در سال 42 کم کم به انسانهایی با ذات خاکستری مایل به سفید تبدیل شده اند.البته باید فراموش نکنیم که در آن زمان افرادی  وجود داشته اند که ذاتشان از خاکستری به سیاه تغییر رنگ داده و هر روز کارهای بی شرمانه تری را انجام میداده اند.

اگر انقلاب نمی شد معلوم نبود بر سر دختران و زنان ما جه می آمد.دختران  و زنان ما در آن زمان به یک کالای بی ارزش مصرفی تبدیل شده بودند که بازیچه دست عده ای هوسران شده بودند.در زمان شاه فساد آنچنان گسترش یافته بود که بنیان خانواده ها سست شده بود و دیگر کسی به ازدواج فکر نمیکرد .و کلمه " خانواده "  در حال از دست دادن مفهوم خود بود.البته هر چند که در زمان حال هم متاسفانه وضع جوانان ما اعم از دختر و پسر رو به وخامت گذاشته اما در مقایسه با زمان شاه و رسیدن به آن مرحله حاد هنوز فاصله زیادی دارد.در جامعه امروزی ایران چیزی که زیاد به چشم می خورد " بد حجابی " است اما در زمان شاه " بی حجابی و بی حیایی " موج می زد.بد حجابی را میتوان کنترل کرد اما بی حجابی  درمانی ندارد.

اگر انقلاب نمیشد دیگر ایرانی وجود نداشت که ما به نجابت جوانانش افتخار کنیم.